★★★ باژبود ★★★

*** عرفان و هنر اسلامی ***

با سلام ... ورود شمارا به وبلاگ ★★★ باژبود ★★★ خوش آمد میگویم ... برای مشاهده کامل مطالب از آرشیو مطالب وبلاگ استفاده کنید.

◆◆◆ تأملاتى در مورد عید سعید فطر ◆◆◆


فضيلت عيد فطر :
۱ - عيد ، روز تقرب نه روز تبطّل :
قَالَ أَمِيرُ الْمُومِنِينَ (ع) : أَلَا إِنَّ هَذَا الْيوْمَ يوْمٌ جَعَلَهُ اللَّهُ لَكمْ عِيداً وَ هُوَ سَيدُ أَيامِكمْ وَ أَفْضَلُ أَعْيادِكمْ وَ قَدْ أَمَرَكمُ اللَّهُ فِي كتَابِهِ بِالسَّعْي فِيهِ إِلَى ذِكرِهِ فَلْتَعْظُمْ رَغْبَتُكمْ فِيهِ وَ لْتَخْلُصْ نِيتُكمْ فِيهِ وَ أَكثِرُوا فِيهِ التَّضَرُّعَ وَ الدُّعَاءَ وَ مَسْأَلَةَ الرَّحْمَةِ وَ الْغُفْرَانِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يسْتَجِيبُ لِكلِّ مَنْ دَعَاهُ وَ يورِدُ النَّارَ مَنْ عَصَاهُ وَ كلَّ مُسْتَكبِرٍ عَنْ عِبَادَتِهِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكمْ إِنَّ الَّذِينَ يسْتَكبِرُونَ عَنْ عِبادَتِي سَيدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرِينَ [ (غافر/۶۰) ] وَ فِيهِ سَاعَةٌ مُبَارَكةٌ لَا يسْأَلُ اللَّهَ عَبْدٌ مُومِنٌ فِيهَا شَيئاً إِلَّا أَعْطَاهُ [ من لايحضره الفقيه، ج۱، ص ] ۴۲۷.
۲ - زيارت امام حسين (ع) در روز عيد :
قَالَ الصَّادِقُ (ع) : وَ مَنْ أَتَاهُ فِي يوْمِ عِيدٍ كتَبَ اللَّهُ لَهُ مِائَةَ حَجَّةٍ وَ مِائَةَ عُمْرَةٍ وَ مِائَةَ غَزْوَةٍ مَعَ نَبِي مُرْسَلٍ أَوْ إِمَامٍ عَدْلٍ [ كافى، ج۴، ص۵۸۰ ].
۳ - احيا و شب زنده دارى :
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) : مَنْ أَحْيا لَيلَةَ الْعِيدِ وَ لَيلَةَ النِّصْفِ مِنْ شَعْبَانَ لَمْ يمُتْ قَلْبُهُ يوْمَ تَمُوتُ الْقُلُوبُ [ ثواب الأعمال، ص۷۶ ].
۴ - روز امتياز :
فَالْعَجَبُ كلُّ الْعَجَبِ مِنَ الضَّاحِك اللَّاعِبِ فِي الْيوْمِ الَّذِي يثَابُ فِيهِ الْمُحْسِنُونَ وَ يخِيبُ فِيهِ الْمُقَصِّرُونَ وَ ايمُ اللَّهِ لَوْ كشِفَ الْغِطَاءُ لَشُغِلَ مُحْسِنٌ بِإِحْسَانِهِ وَ مُسِيءٌ بِإِسَاءَتِهِ [ كافى، ج۴، ص۱۸۱ ].
۱ - قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) : إِذَا كانَ أَوَّلُ يوْمٍ مِنْ شَوَّالٍ نَادَى مُنَادٍ أَيهَا الْمُومِنُونَ اغْدُوا إِلَى جَوَائِزِكمْ ثُمَّ قَالَ يا جَابِرُ جَوَائِزُ اللَّهِ لَيسَتْ بِجَوَائِزِ هَولَاءِ الْمُلُوك ثُمَّ قَالَ هُوَ يوْمُ الْجَوَائِزِ [ كافى، ج۴، ص۱۶۸ ].
۲ - قَالَ الرِّضَا (ع) : إِنَّمَا جُعِلَ يوْمُ الْفِطْرِ الْعِيدَ لِيكونَ لِلْمُسْلِمِينَ مُجْتَمَعاً يجْتَمِعُونَ فِيهِ وَ يبْرُزُونَ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَيمَجِّدُونَهُ عَلَى مَا مَنَّ عَلَيهِمْ فَيكونُ يوْمَ عِيدٍ وَ يوْمَ اجْتِمَاعٍ وَ يوْمَ فِطْرٍ وَ يوْمَ زَكاةٍ وَ يوْمَ رَغْبَةٍ وَ يوْمَ تَضَرُّعٍ [ من لايحضره الفقيه، ج۱، ص۵۲۲ ].
۳ - قَالَ الْبَاقِرُ (ع) : خَطَبَ أَمِيرُ الْمُومِنِينَ (ع) يوْمَ الْفِطْرِ فَقَالَ أَيهَا النَّاسُ إِنَّ يوْمَكمْ هَذَا يوْمٌ يثَابُ فِيهِ الْمُحْسِنُونَ وَ يخْسَرُ فِيهِ الْمُسِيئُونَ وَ هُوَ أَشْبَهُ يوْمٍ بِقِيامَتِكمْ فَاذْكرُوا بِخُرُوجِكمْ عَنْ مَنَازِلِكمْ إِلَى مُصَلَّاكمْ خُرُوجَكمْ مِنَ الْأَجْدَاثِ إِلَى رَبِّكمْ وَ اذْكرُوا بِوُقُوفِكمْ فِي مُصَلَّاكمْ وُقُوفَكمْ بَينَ يدَي رَبِّكمْ وَ اذْكرُوا بِرُجُوعِكمْ إِلَى مَنَازِلِكمْ رُجُوعَكمْ إِلَى مَنَازِلِكمْ فِي الْجَنَّةِ وَ النَّارِ [ أمالى صدوق، ص۱۰۰ ].
۴ - قَالَ أَمِيرُ الْمُومِنِينَ (ع) : و اعلموا عباد الله أن أدنى ما للصائمين و الصائمات أن يناديهم ملك في آخر يوم من شهر رمضان أبشروا عباد الله فقد غفر لكم ما سلف من ذنوبكم فانظروا كيف تكونون فيما تستأنفون [ أمالى صدوق، ص۱۰۰ ].
۵ - قَالَ الْبَاقِرُ (ع) : ما مِنْ عِيدٍ لِلْمُسْلِمِينَ أَضْحًى وَ لَا فِطْرٍ إِلَّا وَ هُوَ يجَدِّدُ لآِلِ مُحَمَّدٍ فِيهِ حُزْناً قُلْتُ وَ لِمَ ذَاك قَالَ لِأَنَّهُمْ يرَوْنَ حَقَّهُمْ فِي يدِ غَيرِهِمْ [ كافى، ج۴، ص۱۶۹ ].
لذا دعاى ندبه در عيد فطر مستحب است. [ من لايحضر، ج ۱، ص۵۱۱ ].
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): إِذَا كانَ يوْمُ الْفِطْرِ وَ خَرَجَ النَّاسُ إِلَى الْجَبَّانَةِ اطَّلَعَ اللَّهُ عَلَيهِمْ وَ يقُولُ عِبَادِي لِي صُمْتُمْ وَ لِي صَلَّيتُمْ عُودُوا مَغْفُوراً لَكمْ [ مستدرك الوسائل، ج۶، ص۱۲۱ ].
امام باقر مى فرمايند :
امام سجاد در شب آخر ماه مبارك همه خاطيان از بردگان و كنيزان را مى بخشيدند.
ثُمَّ يقُول ُ: اذْهَبُوا فَقَدْ عَفَوْتُ عَنْكمْ وَ أَعْتَقْتُ رِقَابَكمْ قَالَ وَ مَا مِنْ سَنَةٍ إِلَّا وَ كانَ يعْتِقُ فِيهَا فِي آخِرِ لَيلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ مَا بَينَ الْعِشْرِينَ رَأْساً إِلَى أَقَلَّ أَوْ أَكثَرَ وَ كانَ يقُولُ إِنَّ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي كلِّ لَيلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ عِنْدَ الْإِفْطَارِ سَبْعِينَ أَلْفَ أَلْفِ عَتِيقٍ مِنَ النَّارِ كلٌّ قَدِ اسْتَوْجَبَ النَّارَ فَإِذَا كانَ آخِرُ لَيلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ أَعْتَقَ فِيهَا مِثْلَ مَا أَعْتَقَ فِي جَمِيعِهِ وَ إِنِّي لَأُحِبُّ أَنْ يرَانِي اللَّهُ وَ قَدْ أَعْتَقْتُ رِقَاباً فِي مِلْكي فِي دَارِ الدُّنْيا رَجَاءَ أَنْ يعْتِقَ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ وَ مَا اسْتَخْدَمَ خَادِماً فَوْقَ حَوْلٍ كانَ إِذَا مَلَك عَبْداً فِي أَوَّلِ السَّنَةِ أَوْ فِي وَسَطِ السَّنَةِ إِذَا كانَ لَيلَةُ الْفِطْرِ أَعْتَقَ وَ اسْتَبْدَلَ سِوَاهُمْ [ إقبال الأعمال، ص۲۶۱ ].
۲ - آداب عيد فطر :
قَالَ عَلِي بْنُ الْحُسَينِ (ع) : خَابَ الْوَافِدُونَ عَلَى غَيرِك، وَ خَسِرَ الْمُتَعَرِّضُونَ إِلَّا لَك، وَ ضَاعَ الْمُلِمُّونَ إِلَّا بِك [ صحيفه سجاديه، دعاى ۴۶ ].
۱ - اعمال شب عيد :
الف: احيا
ب : غسل روز عيد
۲ - در روايات است كه آن شب كمتر از شب قدر نيست.
۳ - شب زيارت حضرت اباعبدالله الحسين (ع) است.
۴ تكبيرات ، بسيار مهم است پس از نماز شب عيد و روز عيد.
۴ - زكات فطره مقدّم بر نماز عيد است : قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكى وَ ذَكرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلّى [ اعلى/۱۵-۱۴ ].
روي أن النبي (ص) كان يلبس في العيدين بردا. [ المقنعة، ج۲۰۲، ص۱۹ ].
قَالَ الصَّادِقُ (ع) : كانَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) إِذَا أُتِي بِطِيبٍ يوْمَ الْفِطْرِ بَدَأَ بِنِسَائِهِ [ كافى، ج۴، ص۱۷۰ ].
قَالَ الصَّادِقُ (ع) : مَنْ لَمْ يشْهَدْ جَمَاعَةَ النَّاسِ يوْمَ الْعِيدَينِ فَلْيغْتَسِلْ وَ لْيتَطَيبْ بِمَا وَجَدَ وَ لْيصَلِّ وَحْدَهُ كمَا يصَلِّي فِي الْجَمَاعَةِ وَ قَالَخُذُوا زِينَتَكمْ عِنْدَ كلِّ مَسْجِدٍ [ (اعراف/۳۱) ] قَالَ الْعِيدَانِ وَ الْجُمُعَةُ [ وسائل الشيعة، ج۷، ص۴۴۶ ].
۱ - غسل و تميزى.
۲ - عطر زدن و تجمل.
۳ - نماز و لو تنها.
۴ - تزئين و ... [ وسائل، ج۷، ص۴۴۶ ].
قَالَ الْبَاقِرُ (ع) : في قَوْلِهِ تَعَالَىخُذُوا زِينَتَكمْ عِنْدَ كلِّ مَسْجِدٍ [ (اعراف/۳۱) ] أَي خُذُوا ثِيابَكمُ الَّتِي تَتَزَينُونَ بِهَا لِلصَّلَاةِ فِي الْجُمُعَاتِ وَ الْأَعْيادِ [ وسائل الشيعة، ج۴، ص۴۵۵ ].
۳ - نماز عيد فطر
۱ - آداب وخصوصيات :
در بعضى از روايات مى خوانيم كه راه برگشت از نماز عيد، غير از راه رفتن باشد.
قَالَ الرِّضَا (ع) : إِنَّهُ أَرْزَقُ لَك [ كافى، ج۸، ص۱۴۷ ].
فى حديث : ارزق للعباد فى البحار عن التذكره امّا قصد السلوك :
و قال في التذكرة و يستحب إذا مشى في طريق أن يرجع في غيرها و به قال مالك و الشافعي و أحمد لأن رسول الله (ص) فعله إما قصدا لسلوك الأبعد في الذهاب ليكثر ثوابه بكثرة خطواته إلى الصلاة و يعود في الأقرب لأنه أسهل و هو راجع إلى منزله أو ليشهد الطريقان أو ليساوي بين الطريقين في التبرك بمروره و سرورهم بروته و ينتفعون بمسألته أو ليتصدق على أهل الطريقين من الضعفاء. [ بحارالأنوار، ج۸۷، ص۳۷۵ ].
شايد به خاطر آن باشد كه آمد و شد در تمام شهر جريان داشته باشد كه قهراً دادوستد و مرغوبيت دكانها يك جا متمركز نشود و كاسبهاى ساير كوچه‌ها هم دستشان به كش واكشى بند باشد. شايد مراد از ارزاق لكم آن است كه در مسير راه بابهترين جنس يا ارزان ترين آنها آشنا مى شويد. والله العالم.
۱ - درزمان حكومت حضرت على (ع) روز جمعه و عيد جمع شد. امام نماز عيد خواند و به افرادى كه راهشان دوربود اجازه رفتن داده و باساكنان نماز جمعه خواندند.
۲ - چراخطبه هاى نماز عيد بعد از نمازاست؟
۳ - زنان رابراى نماز عيد آزاد بگذاريد.
۴ - اذان و اقامه ندارد.
۵ - خُذُوا زِينَتَكمْ عِنْدَ كلِّ مَسْجِدٍ [ اعراف/۳۱ ].
در نماز عيدين و جمعه است.
۶ - روى خاك باشد. براى امام حصير آوردند كنار زد.
۷ - قال الباقر (ع) : احضروا الغدوة لصلوة العيد حتّى تستحقّوا جوائزكم [ روضه المتقين، ج۲، ص۷۴۸ ]
۸ - قَالَ الْبَاقِرُ (ع) : فِي قَوْلِهِ تَعَالَىخُذُوا زِينَتَكمْ عِنْدَ كلِّ مَسْجِدٍ [ (اعراف/۳۱) ] أَي خُذُوا ثِيابَكمُ الَّتِي تَتَزَينُونَ بِهَا لِلصَّلَاةِ فِي الْجُمُعَاتِ وَ الْأَعْيادِ [ وسائل الشيعة، ج۴، ص۴۵۵ ].
۹ - قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) : مَنِ اتَّقَى عَلَى ثَوْبِهِ فِي صَلَاتِهِ فَلَيسَ لِلَّهِ اكتَسَى [ من لايحضره الفقيه، ج۱، ص۲۰۶ ].
۱۰ - قَالَ الصَّادِقُ (ع) : أن رسول الله (ص) كان يخرج حتى ينظر إلى آفاق السماء قال لا يصلين يومئذ على بارية و لا بساط يعني في صلاة العيدين [ بحارالأنوار، ج۸۷، ص۳۷۱ ].
۱۱ - قَالَ الصَّادِقُ (ع) : مَنْ لَمْ يشْهَدْ جَمَاعَةَ النَّاسِ فِي الْعِيدَينِ فَلْيغْتَسِلْ وَ لْيتَطَيبْ بِمَا وَجَدَ وَ يصَلِّي فِي بَيتِهِ وَحْدَهُ كمَا يصَلِّي فِي جَمَاعَةٍ [ من لايحضره الفقيه، ج۱، ص۵۰۷ ].
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكى وَ ذَكرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلّى [ اعلى /۱۵-۱۴ ].
اول تزكي ، دوم ذكر، سوم صلات.
نماز عيد امام رضا (ع) :
فَلَمَّا طَلَعَتِ الشَّمْسُ قَامَ (ع) فَاغْتَسَلَ [ كافى، ج۱، ص۴۸۸ ].
حركت امام با مردم و راهپيمايى هر ده قدم، شعار تكبير ۴ بار.
رَفَعَ رَأْسَهُ إِلَى السَّمَاءِ وَ كبَّرَ أَرْبَعَ تَكبِيرَاتٍ [ كافى، ج۱، ص۴۸۸ ].
سادگى امام (امام پياده مى رفت و روى خاك نماز مى خواند).
شركت همه : قَالَ أَمِيرُ الْمُومِنِينَ (ع) : لَا تَحْبِسُوا النِّسَاءَ مِنَ الْخُرُوجِ إِلَى الْعِيدَينِ فَهُوَ عَلَيهِنَّ وَاجِبٌ [ وسائل الشيعة، ج۷، ص۴۷۲ ].
حق على كل ذات نطاق ان يخرج الى العيدين و لم يكن يرخص لهن فى شيئى من الخروج الاالعيدين [ كنز، ج ۸، ص۴۳ ]. بدون اسلحه مگر دشمن حاضر باشد يا احتمال حضورش باشد.
به هنگام خروج به صحرا در نظر گيريد كه از قبرها خارج مى شويد و به ميعادگاه قيامت مي‌رويد.
نماز عيد از نماز جمعه مهم تر است : قَالَ الرِّضَا (ع) : وَ أَمَّا الْعِيدَينِ فَإِنَّمَا هُوَ فِي السَّنَةِ مَرَّتَينِ وَ هُوَ أَعْظَمُ مِنَ الْجُمُعَةِ وَ الزِّحَامُ فِيهِ أَكثَرُ وَ النَّاسُ فِيهِ أَرْغَبُ [ علل الشرائع، ج۱، ص۲۶۴ ].
روان شناسى تبليغى : بايد خطبه‌ها بعد از نماز باشد، زيرا مردم سالى دوبار بعد از نماز مى نشينند، ولى در نماز جمعه چون هر هفته است اگر خطبه‌ها بعد باشد كسى نمى نشيند. (امام رضا (ع) ) [ وسائل، ج ۵، ص ۱۱۲ ].
روزى كه قيامت ياد مى شود :
قال الْبَاقِرُ (ع) : خَطَبَ أَمِيرُ الْمُومِنِينَ (ع) يوْمَ الْفِطْرِ فَقَالَ : أَيهَا النَّاسُ إِنَّ يوْمَكمْ هَذَا يوْمٌ يثَابُ فِيهِ الْمُحْسِنُونَ وَ يخْسَرُ فِيهِ الْمُسِيئُونَ وَ هُوَ أَشْبَهُ يوْمٍ بِقِيامَتِكمْ فَاذْكرُوا بِخُرُوجِكمْ عَنْ مَنَازِلِكمْ إِلَى مُصَلَّاكمْ خُرُوجَكمْ مِنَ الْأَجْدَاثِ إِلَى رَبِّكمْ وَ اذْكرُوا بِوُقُوفِكمْ فِي مُصَلَّاكمْ وُقُوفَكمْ بَينَ يدَي رَبِّكمْ وَ اذْكرُوا بِرُجُوعِكمْ إِلَى مَنَازِلِكمْ رُجُوعَكمْ إِلَى مَنَازِلِكمْ فِي الْجَنَّةِ وَ النَّارِ [ أمالى صدوق، ص۱۰۰ ].
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) : إِذَا كانَ أَوَّلُ يوْمٍ مِنْ شَوَّالٍ نَادَى مُنَادٍ أَيهَا الْمُومِنُونَ اغْدُوا إِلَى جَوَائِزِكمْ ثُمَّ قَالَ يا جَابِرُ جَوَائِزُ اللَّهِ لَيسَتْ بِجَوَائِزِ هَولَاءِ الْمُلُوك ثُمَّ قَالَ هُوَ يوْمُ الْجَوَائِزِ [ كافى، ج۴، ص۱۶۸ ].
◆ قنوت نماز :
قَالَ الصَّادِقُ (ع) : اللَّهُمَّ أَنْتَ أَهْلُ الْكبْرِياءِ وَ الْعَظَمَةِ وَ أَهْلُ الْجُودِ وَ الْجَبَرُوتِ وَ الْقُدْرَةِ وَ السُّلْطَانِ وَ الْعِزَّةِ أَسْأَلُك فِي هَذَا الْيوْمِ الَّذِي جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمِينَ عِيداً وَ لِمُحَمَّدٍ (ص) ذُخْراً وَ مَزِيداً أَنْ تُصَلِّي عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُصَلِّي عَلَى مَلَائِكتِك الْمُقَرَّبِينَ وَ أَنْبِيائِك الْمُرْسَلِينَ وَ أَنْ تَغْفِرَ لَنَا وَ لِجَمِيعِ الْمُومِنِينَ وَ الْمُومِنَاتِ وَ الْمُسْلِمِينَ وَ الْمُسْلِمَاتِ الْأَحْياءِ مِنْهُمْ وَ الْأَمْوَاتِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُك خَيرِ مَا سَأَلَك عِبَادُك الصَّالِحُونَ وَ أَعُوذُ بِك مما استعاذَ مِنْهُ عِبَادُك الْمُخْلَصُونَ [ من لايحضره الفقيه، ج۱، ص۵۱۲ ].
روز عيد روزى است كه به حقّ او نه مرتبه خدا را قسم مى دهيم : أَسْأَلُك فِي هَذَا الْيوْمِ الَّذِي جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمِينَ عِيداً.
اين عيد ، عيد مسلمين است.
اين عيد براى محمّد (ص) ذخر و شرف و مزيد و کرامت است.
روزى است كه مستحب است نماز روى خاك و زير آسمان و بدون فرش باشد. روز تذلّل بیش از يك ميليارد انسان به دربار خداى اهل كبريا و عظمت وجود و جبروت است.
◆ زكاة فطره :
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكى وَ ذَكرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلّى [ اعلى /۱۵-۱۴ ].
سُئِلَ الصَّادِقُ (ع) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّقَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكى [ (اعلى/۱۴) ] قَال َ: مَنْ أَخْرَجَ الْفِطْرَةَفَقِيلَ لَهُوَ ذَكرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلّى [ (اعلى/۱۵) ] قَالَ: خَرَجَ إِلَى الْجَبَّانَةِ فَصَلَّى [ من لايحضره الفقيه، ج۱، ص۵۱۰ ].
اصل تزكيه و ياد خدا، حرف تمام انبيا است.
و كذا من الطريق اهل السنة نزلنا فى زكوة الفطر و صلاة العيد.
قَالَ الْبَاقِرُ (ع) : كانَ أَهْلُ الْمَدِينَةِ يأْتُونَ بِصَدَقَةِ الْفِطْرِ إِلَى مَسْجِدِ رَسُولِ اللَّهِ (ص) وَ فِيهِ عِذْقٌ يسَمَّى الْجُعْرُورَ وَ عِذْقٌ تُسَمَّى معى فَأْرَةٍ كانَا عَظِيمَ نَوَاهُمَا رَقِيقَ لِحَاهُمَا فِي طَعْمِهِمَا مَرَارَةٌ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لِلْخَارِصِ لَا تَخْرُصْ عَلَيهِمْ هَذَينِ اللَّوْنَينِ لَعَلَّهُمْ يسْتَحْيونَ لَا يأْتُونَ بِهِمَا فَأَنْزَلَ اللَّهُيا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِنْ طَيباتِ ما كسَبْتُمْ وَ مِمّا أَخْرَجْنا لَكمْ مِنَ الأَْرْضِ وَ لا تَيمَّمُوا الْخَبِيثَ مِنْهُ تُنْفِقُونَ [ (بقره/۲۶۷) ] [ تفسير عياشى، ج۱، ص۱۵۰ ].

برچسب ها: عید سعید فطر ,
[ بازدید : 730 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما :
]

[ سه شنبه 6 تير 1396 ] [ 1:54 ] [ ★★★ مجید شجاعی ★★★ ]

[ ]

◆◆◆ نگاهی به خاستگاه و نظریات وهابیت ◆◆◆


■ وهابیت چگونه و از کجا آمده ؟ نظریات آنها چیست ؟ و علل مخالفت شیعه با آنها چیست ؟
پاسخ اجمالی :
وهابیان، پیروان محمد بن عبدالوهاب می باشند، و او پیرو مکتب ابن تیمیه و شاگردش ابن قیم جوزی بود که عقاید جدیدی را در جزیرة العرب بنیاد نهاد. وهابیت فرقه ای از فرق اسلامی است که در عربستان و برخی از کشورها نظیر پاکستان و هند طرفدارانی دارد. به اعتقاد آنان حاجت خواستن از پیامبر(ص) و ائمه(ع)، زیارت، احترام و تعظیم قبور پیامبر(ص) و ائمه اطهار نوعی بدعت و بت پرستی محسوب می شود و حرام است. آن ها سلام و تکریم و احترام به پیامبر را جز در نماز جایز نمی دانند، و پایان زندگی دنیوی او را، پایانی بر بزرگداشت و گرامی داشت او می دانند. هرگونه آثار، گنبد و بارگاه بر قبور ائمه و بزرگان را بدعت می دانند، و معتقدند که حضرت رسول (ص) یک انسان با همه ی ناتوانی ها و ضعف های بشری بوده و از دنیا رفته و هیچ خبری از ما و جهان امروز ندارد، و زیارت قبرش حرام است.
شیعه و علمای بسیاری از اهل سنت این عقاید را رد کرده اند و معتقدند که دلیل چنین انحرافات، یکی اشتباه در فهم معارف اساسی اسلام مانند توحید و عبادت است و دیگری برداشت نادرست از اعمالی مانند زیارت و توسل.
پاسخ تفصیلی :
وهابی ها (وهابیان) پیروان محمد بن عبدالوهاب بن سلیمان نجدی (1115 – 1206) هستند و او پیرو مکتب ابن تیمیه و شاگردش ابن قیم جوزی بود که عقاید جدیدی را در جزیرة العرب بنیاد نهاد. نام این فرقه از نام پدر او عبدالوهاب گرفته شده است. ریشه ی فکری وهابیت، آرا و افکار ابن تیمیّه است که در سال 698 هـ ق، در منطقه شام آغاز به تبلیغ و ترویج آن نمود، و با مخالفت صریح دانشمندان بزرگ اهل سنّت و شیعه روبرو شد.
با مرگ ابن تیمیّه در سال 728 در زندان قلعه دمشق، افکار وى نیز به فراموشى سپرده شد. پس از گذشت حدود چهار صد سال، محمّد بن عبد الوهّاب در سرزمین نجد با هماهنگى محمّد بن سعود حاکم «دِرعیّة»، در سال 1157 افکار ابن تیمیّه را مجددا زنده و به ترویج آن پرداخت؛ آنان با نبردهاى خونین، بر سواحل خلیج فارس و تمامى منطقه حجاز سلطه یافتند . این فرقه هم اکنون در عربستان و برخی از کشورها نظیر پاکستان و هند طرفدارانی دارد.
محمد جواد مغنیه در کتاب «هذه هی الوهابیة» با استناد به کتب محمد بن عبدالوهاب و آثار دیگر وهابیان می نویسد: به نظر وهابی ها هیچ انسانی نه موحد است و نه مسلمان مگر این که امور معینی را ] که در ادامه به آنها اشاره می شود ، ترک نماید. درحالی که، همه ی مسلمانان معتقدند که هر کس شهادتین را بر زبان جاری کند مسلمان است و خون و مالش محفوظ است، اما وهابی ها می گویند: قول بدون عمل ارزش و اعتباری ندارد، بنابراین هر کس شهادتین را بخواند، ولی از مردگان استعانت بخواهد چنین کسی کافر و مشرک خواهد بود و خون و مال او حلال است.
مذهب وهابی اکنون در عربستان سعودی مذهب رسمی است و فتاوای علمای آن مذهب از طرف دولت اجرا می شود. آنان در فروع مذهب، تابع احمد حنبل هستند و بر هیچ یک از پیروان مذاهب اربعه (حنفی، شافعی، حنبلی و مالکی) ایراد نمی گیرند، ولی پیروان دیگر مذاهب از قبیل شیعه و زیدیه را مورد طعن قرار می دهند.
در این جا به بعضی از معتقدات فرقه وهابیه اشاره می کنیم :
1. اعتقاد به سلطه غیبی برای غیر خداوند شرک است؛ آنها می گویند: «اگر کسی به پیامبر(ص) یا غیر او از اولیا الله استغاثه [و از آنها طلب یاری] کند و به این مسئله که او دعایش را می شنود و از احوالش با خبر است، یا حاجتش را برآورده می کند، معتقد باشد، اینها انواعی از شرک اکبر است».
2. حاجت خواستن از اموات؛ به اعتقاد وهابیه از انواع شرک، حاجت خواستن از اموات و استعانت از آنان و توجه به آنان است و این اصل و اساس شرک در عالم است. »
3. دعا و توسل نوعی عبادت و شرک است؛ گفته اند: «عبادت مخصوص خداست و دعا هم نوعی عبادت است، پس درخواست از غیر خدا، شرک است. »
4. زیارت قبرها شرک است.
5. تبرک جستن به آثار انبیا و صالحان، شرک است.
6. احتفال (جشن گرفتن) میلاد پیامبر(ص) شرک است.
7. ساختن گنبد و بارگاه بر روی قبرها شرک است.
علت مخالفت شیعه با وهابیان به دلیل عقاید اشتباه آنان و تعصب شدید نسبت به آن و اعمال خشونت در رفتار و کردار است.
در رد عقاید آنها، می توان گفت که اگر اعتقاد به سلطه ی غیبی، اعتقاد به شفا دادن و اعتقاد به برآوردن حاجت و ... ، به این نحو باشد که تمامی این امور به خداوند مستند است و دیگران هرچه دارند از جانب خداوند متعال به آنها داده شده است، شرک نخواهد بود؛ زیرا در این صورت هیچ گونه استقلالی برای غیر خدا در نظر گرفته نشده است و شرک در الوهیت، شرک در خالقیت و شرک در ربوبیت، در صورتی تحقق پیدا می کند که کسی عقیده داشته باشد، غیر خداوند به طور مستقل دارای صفات کمال و جلال باشد، یا به طور مستقل بتواند خلق کند و یا به طور مستقل بتواند تدبیر کند، اما اگر قدرت او یک قدرت وابسته به خداوند باشد، دیگر شرک معنا نخواهد داشت. مسلمانانی که از پیامبر اکرم(ص) و جانشینان آن حضرت حاجت می خواهند و عقیده دارند که آنها قدرت فوق العاده ای دارند، و این مقام را برای آنها مقامی عطا شده از جانب پروردگار می دانند که در اثر رسیدن به کمال عبودیت به دست آورده اند، آیا با این وصف، باز هم مشرک هستند؟
آنان کارهایی مثل جشن گرفتن برای میلاد پیامبر (ص)، بنای گنبد و بارگاه روی قبرها، بوسیدن ضریح و... را شرک می دانند از آن جهت که این اعمال را عبادت پنداشته اند.
در جواب این اعتقاد به آنها می گوییم : شما معنای عبادت را درست نفهمیده اید. عبادت، دارای ویژگی هایی است و با آن ویژگی ها عبادت مخصوص خداوند است. عبادت، عبارت است از خضوع و خشوعی که ناشی از اعتقاد به الوهیت، یا خالقیت و یا ربوبیت باشد. بنابراین، با این تعریف اگر خضوع و خشوعی ناشی از چنین اعتقاداتی نباشد، به هیچ وجه عبادت نخواهد بود. به همین جهت وقتی خداوند در سوره ی یوسف سجده ی برادران یوسف (ع) در مقابل آن حضرت را نقل می کند ، آن را شرک ندانسته است؛ زیرا آنان هیچ گاه درباره ی یوسف، اعتقاد به الوهیت، خالقیت و یا ربوبیت نداشتند. از آنها سؤال می کنیم چرا بوسیدن حجر الاسود شرک نیست ؟ اما بوسیدن ضریح پیامبر و قبر پیامبر را شرک می دانید؟ چه فرقی وجود دارد؟ پس معلوم می شود که هر احترام و هر خضوع و خشوعی عبادت نیست. آیا مادری که از روی علاقه مادری، فرزند خود را می بوسد او را می پرستد و مشرک شده است؟
خوشبختانه، علما و دانشمندان تیزبین و بیدار مسلمان از دیر باز به تمامی عقاید و معیارهای خود ساخته، جواب متین، محکم و دندان شکن داده اند که در کتاب های زیادی ثبت شده است.
در این جا داوری را به عقل سلیم شما واگذار می کنیم که آیا آموزه های انحرافی که توسط وهابیون تبلیغ می شود می تواند مطابق با فطرت و قرآن باشد. آیا این است محبت به اهل بیت که مزد رسالت قلمداد گردیده است؟ و آیا قرآن نفرموده است که شهدا زنده اند و در نزد خدا روزی می خورند؟ و آیا مقام پیامبر(ص) از شهدا کمتر است؟!

برچسب ها: وهابیت ، خاستگاه ، نظریات ,
[ بازدید : 961 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما :
]

[ يکشنبه 21 خرداد 1396 ] [ 16:05 ] [ ★★★ مجید شجاعی ★★★ ]

[ ]

ذکر مجملی از حالات دومین خورشید منظومه محمدی ( ص )


میلاد با اسعاد آن امام همام عالى نژاد بروایت اصح در منتصف ماه مبارک رمضان سال سیوم از هجرت در مدینه اتفاق افتاد و زمان حمل آنحضرت بعقیده اکثر ارباب خبرت نه ماه تمام بود اما در کشف الغمه از ابن خشاب منقولست که (ولد علیه السلام بستة اشهر و لم یولد بستة اشهر مولود فعاش الا الحسن و عیسى بن مریم علیهما السلام و الصحیح خلاف ذلک) در شواهد النبوة قلمى گشته که بعد از تولد امام حسن جبرئیل اسم شریفش را بهدیه پیش رسول ( صلعم ) آورد بر قطعه اى از حریر بهشت نوشته و بقول بسیارى از اصحاب اخبار حسن مرادف شبر است و شبر نام پسر هارون بود و کنیت امام حسن ابو محمد است و لقبش تقى و سید و بروایتى که صاحب کشف الغمه از ابن طلحه نقل نموده طیب و زکى و سبط و ولى نیز از جمله القاب آن امام عالیجنابست و ایضا ابن طلحه گوید که چون حسن رضى اللّه تعالى عنه متولد شد خیر الانام (صلعم ) الى یوم القیام پرسید که چه نام نهادید او را جواب دادند که حرب آن حضرت گفت که او را حسن نام نهید و از براى او کبشى عقیقه فرمود و بقولى امام حسن اول بحمزه موسوم گشت و حضرت رسول ( صلعم ) آن نام را بحسن تغییر نمود و هم در آن کتاب مکتوب شده که سیدة النساء سلام اللّه علیها در روز هفتم از ولادة آن قرة العین سیادت را در خرقه اى از حریر بهشت که جبرئیل آورده بود پیچیده نزد رسول صلى اللّه علیه و سلم آورد و باتفاق ارباب اخبار در آن روز سید ابرار اشارت کرد تا سر آن سرور را تراشیدند و بوزن موى همایون او نقره تصدق نمودند و در روضة الشهداء از اسماء بنت عمیس مرویست که گفت من قابله فاطمه علیها السلام بودم بحسن و حسین سلام اللّه علیهما و چون اختر تابنده برج ولایت از افق ولادت طلوع نمود و خبر بآفتاب سپهر رسالت علیه السلام و التحیة رسید فى الحال بخانه سیدة النساء آمد و گفت اى اسماء بیار فرزند مرا و من آن مولود عاقبت محمود را در خرقه ی زرد پیچیده بیاوردم و در کنار سید اخیار نهادم آن حضرت آن خرقه را دور افکند و فرمود که با شما عهد کرده‌ام که اولاد مرا در خرقه زرد مپیچید من برفتم و خرقه سفید آوردم و حسن را برداشته در آن پیچیدم و در کنار سید عالم ( صلعم ) نهادم پس آنحضرت بانگنماز در گوش راست وى گفت و قامت در گوش چپ وى راقم حروف گوید که روایت این حدیث از اسماء بنت عمیس صحیح نمى نماید زیرا که باتفاق مورخان در وقت ولادت سبطین علیهما السلام اسماء با شوهر خود جعفر طیار رضى اللّه عنه در حبشه بود و در روز فتح خیبر از آن ولایت بمعسکر خیر البشر صلى اللّه علیه و سلم رسید بناء على هذا صاحب کشف الغمه در ذکر تزویج شاه اولیاء و سیدة النساء مرقوم کلک صحت انتما گردانیده که نقل احادیثى که در باب تزویج على مرتضى و فاطمه زهرا سلام اللّه علیهما از اسماء بنت عمیس روایت کرده اند صحیح نیست زیرا که در آن اوقات اسماء با جعفر رضى اللّه عنهما در حبشه بوده و ظاهرا روایت کننده آن احادیث سلمى بنت عمیس بوده زوجه حمزه رضى اللّه عنه و چون اسماء از خواهر خود اشتهار بیشتر دارد رواة بر سبیل سهو عوض سلمى بنت عمیس اسماء بنت عمیس نوشته اند و اللّه تعالى اعلم بحقیقة الاحوال بصحت پیوسته که امام حسن علیه السّلام و التحیة در وقت وفات خیر البریه علیه صلوات من واهب العطیة هفت ساله و چندماهه بود و در وقت انتقال امیر المؤمنین على کرم اللّه وجهه از دار فنا بجنت اعلى سى و هفت ساله و بروایت صاحب کشف الغمه از فضل بن حسن الطبرسى نقل نموده که حسن رضى اللّه عنه مدت شش ماه و سه روز در امر خلافت دخل فرمود بعد از آن بنابر اختلاف رأى متابعان بلکه بمحض اقتضاى قضاى مالک الملک المستعان دست از آن مهم بازداشت و با معاویه صلح کرده در سنه احدى و اربعین منصب ایالت را باو باز گذاشت آنگاه با اهل بیت خویش بمدینه شتافته قرب ده سال در آن بلده طیبه بسر برده و در اوایل سنه خمسین از هجرت سید المرسلین بسبب سمى قاتل یا الماس که زوجه آن حضرت جعده بنت اشعث بن قیس بنابر اغواء معاویه و مروان بدان سید جوانان جنان داد که پهلو بر بستر ناتوانى نهاد و چهل روز مریض بوده در بیست و هشتم صفر سنه مذکوره به بهشت عدن خرامید و قولى آنکه آن حادثه عظمى در اوایل ربیع الاول سنه مذکوره بوقوع انجامید و بعقیده حمد اللّه مستوفى وفات آن امام خجسته صفات در صفر سنه تسع و اربعین اتفاق افتاد مدت عمر عزیزش بنابر قول اول که مختار اکثر ارباب اخبار است چهل و شش سال و چند ماه باشد و زمان امامتش بحقیقت قرب نه سال و نیم مدفن همایونش مقبره بقیع است قریب بمرقد فاطمه بنت اسد بن هاشم ( لا زال مضجعها محفوفا بانوار الغفران و المراحم ) .
◆ تاریخ حبیب السیر ، تهیه و تنظیم از مجید شجاعی .

برچسب ها: دومین خورشید ، امام حسن مجتبی علیه السلام ,
[ بازدید : 801 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما :
]

[ يکشنبه 21 خرداد 1396 ] [ 0:53 ] [ ★★★ مجید شجاعی ★★★ ]

[ ]

*** ذکر مجملی از احوال اجنه و فرزندانشان و حکومت ابلیس در بین ایشان ***



بر طبق آيت كريمه هدايت نشان (وَ الْجَانَّ خَلَقْناهُ مِنْ قَبْلُ مِنْ نارِ السَّمُومِ) حضرت حى قيوم پيش از آفرينش آدم عليه السلام از آتش خلقى آفريد و بحكم (وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ) آنطايفه را شريعتى كرامت كرده و بعبادت خويش مأمور گردانيد و بروايت ابن عباس رضى اللّه عنه اسم ابو الجن سوماست و جان لقب اوست اما حضرت مخدومى ابوى مرحومى السيد السند الامجد امير خواند محمد رحمه اللّه در كتاب بلاغت انتماى روضة الصفا از مترجم اسفار آدم ابو عيسى جعفر بن يعقوب الاصفهانى نقل كرده اند :
كه جان موسوم بطارنوس بود و اولاد و اعقاب او مادام كه اوامر و نواهى الهى را مطيع و منقاد بودند در غايت رفاهيت روزگار ميگذرانيدند و چون يكدور ثوابت نزديك بانتها رسيد آغاز عصيان و طغيان نمودند منتقم جبار بعد از الزام حجت اكثر ارباب معصيت را بدار البوار فرستاد و بقيه ايشان را كه ربقه اطاعت در ربقه داشتند بتجديد شريعتى عطا فرمود و حليائيس را كه هم از آن قوم بود بر ايشان والى ساخت و چون يكدوره ديگر بر اين قضيه بگذشت بنى الجان كرت ديگر قدم در وادى نافرمانى نهادند و ثانيا بعقوبت ايزدى معاقب گشته جمعى از صلحا كه بر صراط مستقيم راسخ بودند بازماندند و شخصيكه بلميقا نام داشت بر ايشان حاكم و فرمانروا شد و چون دوره ثالثه انقضا يافت ديگرباره آنجماعت از جاده دين قويم انحراف نموده بسخط الهى مبتلا گشتند و حكومت بقيه آن طبقه بر ماهوس كه جمال حالش بر نور فضل و صلاح آراسته بود تعلق گرفت و او تا زمان انتقال بعالم بقا بامر معروف و نهى منكر ميپرداخت و بعد از فوتش اشرار بنى الجان باز آغاز فتنه و فساد كردند و بارى تعالى رسولانی جهة هدايت و ارشاد برايشان فرستاد و آن گمراهان اصلا متنبه نگشتند تا دوره رابعه منتهى شد و حكمت حضرت عزت اقتضاى تجددى كرده طايفه ای از ملائكه عظام بمقاتله ارباب ظلم و ظلام شتافتند و اكثر ايشان را بقتل آورده ابليس را كه بقول اصح از آن ملاعين بود و عزازيل نام داشت با فوجى از صبيان اسير ساختند و ابليس با ملائكه بآسمان رفته نشو و نما يافت و در طاعت و عبادت بمرتبه مبالغه نمود كه مقرب درگاه حضرت احديت شده برتبه تعليم فرشتگان مشرف گشت و چون بنى الجان از مواضع اختفا بيرون آمده بحسب طول زمان نوبت ديگر بسيار شدند و بدستور طريق غوايت مسلوك داشتند ابليس هدايت و ارشاد ايشان را از خالق بلاد و عباد مسألت نموده با فوجى از ملائكه از آسمان بر زمين شتافت و جمعى از مطيعان بنى الجان بدو پيوسته عزازيل يكى از ايشان را كه موسوم بود بهلوت بن بلامت برسم رسالت نزد علماء ارباب جهالت فرستاد تا ايشان را از نافرمانى جناب كبرياء سبحانى تحذير نمايد و آنقوم بى باك آن شخص را هلاك ساختند چون از موعد مراجعت او مدتى درگذشت ابليس ديگرى را بدان امر نامزد كرد و آن گروه ناپاك او را نيز كشته اين قضيه شنيعه بار ديگر تكرار يافت و كرت آخر يوسف بن ياسف بفرموده عزازيل بميان ايشان رفته آنقوم قصد قتل او نيز كردند عاقبت يوسف بلطايف الحيل از زخم گرگ اجل امان يافته خود را بابليس رسانيد و كيفيت حادثه را معروض گردانيد و عزازيل بعد از استجازه از ملك جليل اكثر آن گمراهان را كشته در بسيط زمين رايت حكومت برافراشت و بخار عجب و پندار بكاخ دماغ او تصاعد نموده خود را از جميع مخلوقات اعلم و افضل پنداشت .
ابيات :
ز راه تفاخر بفوج ملك // گهى بر زمين بود و گه بر فلك
نبود آگه از كار و كردار خويش // كه خواهد غلط كرد هنجار خويش
پيوسته در مجالس ملائكه مقربين بحسب ظاهر بر كمال فضيلت خويش دلايل و براهين اقامت كرده باطنا باخود مخمر نمود كه اگر منصب خلافت از بارگاه الوهيت بشخصى ديگر مفوض گردد گردن بمتابعتش در نياورد بلكه در هلاك او شرايط سعى و اهتمام مرعى دارد و در خلال آن احوال جمعى از فرشتگان كه بمشاهده لوح محفوظ رفته بودند در غايت حزن و ملال بازآمده با عزازيل گفتند كه امروز از ملاحظه لوح چنان معلوم كرديم كه عنقريب يكى از مقربان جناب جلال سبحانى بلعنت ابدى مخصوص خواهد گشت و ما هريك از عاقبت كار خود هراسانيم اميد آنكه دعا كنى كه تا هيچ كس از ما بدان بليه عظمى مبتلا نگردد ابليس بر زبان آورد كه اين نايبه بما و شما نسبت ندارد و مدتى مديد است كه من برين قضيه مطلع گشته‌ام و با كس نگفته‌ام القصه شيطان بسخن فرشتگان چندان التفاتى نكرد و بتضرع و استغفار اشتغال ننمود بنابرآن بخذلان ابدى و خسران سرمدى گرفتار گشت نعوذ باللّه منها و در اثناء آن اوقات صداى كوس خلافت آدم در جهان افتاد و نداى (إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً) بگوش هوش عالميان رسيد ملائكه از روى تعجب گفتند (أَ تَجْعَلُ فِيها مَنْ يُفْسِدُ فِيها وَ يَسْفِكُ الدِّماءَ وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ) حضرت علام الغيوب در جواب ايشان فرمود كه (إِنِّي أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُونَ) و فرشتگان از استماع اين جواب بر جرأت خويش متنبه شده بقدم اعتذار و سلوك طريق استغفار پيش آمدند اما ابليس همچنان مغرور بوده بر انكار اصرار نمود و هو الغفور الودود.

■ مجید شجاعی - زنجان - هجدهم خرداد ماه سال 1396 هجری خورشیدی .

برچسب ها: اجنه ، ابلیس ,
[ بازدید : 845 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما :
]

[ سه شنبه 16 خرداد 1396 ] [ 0:44 ] [ ★★★ مجید شجاعی ★★★ ]

[ ]

سفارشات و وصایای اخلاقی - عرفانی علامه حلی ( ره )


••• بسم الله الرحمن الرحيم •••


بدان اى فرزندم : كه خداوند بر فرمانبردارى اش يارى ات كناد ، و بر انجام نيكيها و ملازمت خوبى‌ها توفيقت دهاد. بر آنچه رضاى او در آن است رهنمونت سازد. و به هر آنچه از خوبى‌ها آرزو دارى تو را برساند. در دنيا و آخرت تو را با ((راحت دلى)) و ((چشم روشنى)) همراه سازد. عمرت را باسعادت و آسايش دراز دارد. و بدى‌ها را از تو ، به دور كند.
من در اين كتاب ، (قواعد الاحكام) عصاره فتاواى احكام را برايت خلاصه كردم ، و قواعد شريعت را با عباراتى كوتاه و قلمى روان ، روشن ساختم. ((سمت رشد)) و راه حق را بر تو واضح كردم. اين در حالى است كه پنج دهه از عمرم را پشت سر نهاده ، وارد ششمين دهه عمرم مى شوم...
چون خدا وصيت را بر من واجب كرده ، بويژه به هنگام احساس مرگ ، امر بدان كرده است : تو را سفارش مى كنيم : تقوا را از دست مده ، زيرا، تقوا راه و روشنى است كه از پيامبر ((ص)) باقى مانده ، و فريضه اى الهى است كه مواظبت بر آن بر همه واجب است. تقوا زرهى است نگهدار انسان از بديها. و توشه اى است جاويدان ، آن سودمندترين زاد است براى روزى كه انسان بيكس و چشم‌ها نگران است.
دستورهاى الهى را بجان بنوش ، رضاى او را ملازم باش ، مكروهات را دورى گزين ، و از محرمات منزجر باش ، عمرت را در تحصيل كمالات سپرى كن ، و لحظه هاى زندگى ات را در گردآورى فضيلت هاى علمى ، و عروج از پستى نقصان به قله كمال ، و از فرودگاه جهل به اوج عرفان بكار گير. نيكى‌ها را گسترش ده ، و برادرانت را در رسيدن به كمالات يارى كن. بدى را از برادران مؤ منت به نيكى سزا ده ، نيكوكاران را با منت و آغوش باز بپذير. با پست همتان رفاقت مكن ، و از معاشرت نادانان دورى كن ؛ چه رفاقت آنان اخلاق تو را پست كرده ، و سبب جايگزينى خصايص ناپسند در وجود تو مى گردد.
بر تو باد به ملازمت علماء و همنشينى با صاحبان فضيلت ؛ چه اين مصاحبت وجودت را آماده تحصيل كمالات كرده ، و مهارت در استنباط مجهولات را به دنبال دارد. سعى كن امروز تو از ديروزت بهتر باشد، و در هر لحظه اى از كمالى نو بر خوردار گردى.
بر تو باد به صبر و بردبارى ، و توكل بر خداوند ، و خوشنودى بر آنچه از دنيا به تو مى رسد. در هر شب و روز از خود حساب رسى كن. بسيار از پروردگات آمرزش خواه. (زيرا در هيچ لحظه اى سپاس او را چنانچه بايسته است نتوانى). از نفرين مظلوم بويژه يتيمان و بيوه زنان بترس ، چه خداوند نسبت به شكستن دل هاى شكسته ، گذشت نمى كند.
بر تو باد به نماز شب ، كه رسول خدا ((ص)) بر آن اصرار داشته ، و خواسته او ، بوده است. فرموده است : ((من ختم له بقيام الليل ثم مات فله الجنة)).(كسيكه عمرش به ((شب زنده دارى)) به پايان رسد ، بهشت از آن او است).
بر تو باد به ((صله رحم)) اين عمل عمر را افزون سازد. بر تو باد به ((حسن خلق)) و برخورد نيك كه رسول الله فرموده است :
(( انكم لن تسعوا الناس باموالكم ، فسعوهم باخلاقكم )).
( شما توان آن نداريد كه مردم را با اموال خود يارى كنيد ، پس با برخورد خوب تان آنان را خوشنود سازيد ).
بر تو باد به نيكى با اولاد پيامبر و پيوند با آنان ، خدا درباره آنان سفارش مؤ كد كرده ، و دوستى آنان را مزد رسالت قرار داده است. ((قل لا اءسلكم اجرا الا المودة فى القربى)).
پيامبر در اين زمينه فرموده است :
((انى شافع يوم القيامة لاربعة اصناف ، ولو جاؤا بذنوب اهل الدنيا : (رجل) نصر ذريتى و (رجل) بذل ماله لذريتى عند المضيق (ورجل) احب ذريتى باللسان والقلب (ورجل) سعى فى حوائج ذريتى اذا طردوا او تشردوا)).
( چهار دسته را روز قيامت شفاعت كنم ، هر چند با گناه اهل دنيا به صحراى محشر حاضر شوند : آنكه اولاد مرا يارى كند. آنكه از اموالش به اولاد تنگدست كمك كند. كسى كه با زبان و قلب ، آنان را دوست بدارد. آنكه تلاش كند در انجام حوايج و نيازهاى اولاد تبعيد شده و رانده شده من ).
صادق ((ع)) فرمود :
(( اذا كان يوم القيامة نادى مناد : ايها الخلائق انصتوا فان محمد ((ص)) يكلمكم فينصب الخلائق فيقوم النبى ((ص)) و اله فيقول : يامعشر الخلائق ؛ من كانت له عندى يدا اومنه او معروف فليقم حتى اكافيه ، فيقولون بابائنا و امهاتنا واى بد او اى منه واى معروف لنا، بل اليد و المنه و المعروف لله و لرسوله على جميع الخلائق فيقول : بل من آوى احدا من اهل بيتى او برهم او كساهم من عترتى او اشبع جايعهم فليقم حتى اكافيه ، فيقوم الناس قد فعلوا ذلك فيأتى النداء من عندالله : يا محمد ؟ يا حبيبى ؟ قد جعلت مكافاتهم اليك فاسكنهم من الجنة حيث شئت فيسكنهم فى الوسيلة حيث لايحجبون عن محمد ((ص)) واهل بيته صلوات الله عليهم اجمعين)).
(هنگامى قيامت فرا رسد ، منادى فرياد زند : هان اى مردم ، پيامبر با شما سخن مى گويد. سكوت بر فضا حاكم مى شود و همه دم فرو بندند ، سپس پيامبر و آل او بلند شده ، و پيامبر چنين فرمايد : اى مردم ! هر آنكه براى من كارى كرده يا خوبى نموده ، و يا منتى بر من دارد بلند شود تا من او را امروز كفايت كنم (و از هول قيامت نجاتش دهم) آنان عرض كنند : به فداى شما پدران و مادران ما ، چه كسى براى شما كارى انجام داده يا خوبى كرده يا بر شما منتى دارد ، بلكه اين خدا و رسول اند كه بر همه انسانها منت دارند، و به آنها خوبى كرده اند.
رسول خدا فرمايد : هر آن كسانى كه فردى از اهل بيت مرا پناه داده!، يا به آنان خوبى كرده ، يا برهنگان آنانرا پوشانيده ، و يا گرسنگان شان را سير كرده است ، برخيزند تا آنان را با (شفاعت) كفايت كنم. گروهى از مردم بلند شوند ، سپس از جانب پروردگار ندا رسد : اى محمد حبيبم ! من پاداش دادن آنان را به تو واگذاشتم ، هر جاى بهشت خواهند جايشان ده ، پس از آن در ((وسيله)) آنان را جاى دهند و آن مكانى است كه حجابى بين آنان و چهارده معصوم نيست. بر تو باد به بزرگ داشتن فقهاء و احترام علماء در اين باره رسول خدا فرمود :
((من اكرم فقيها مسلما لقى الله يوم القيامة و هو عنه راض و من اهان فقيها مسلما لقى الله يوم القيامة و هو عليه غضبان)).
(آنكه فقيهان و دين شناسان ژرف نگر را گرامى دارد ، خدا را در روز قيامت ملاقات كند در حالى كه از او راضى و خرسند است ؛ و آنكه فقيه مسلمانى را توهين كند ، و قدرش را سبك دارد، خدا را در حالى كه از او خشمگين است ملاقات كند). نگاه به چهره عالم و در خانه آن و نشست و برخاست با آن عبادت شمرده شده است. و بر تو باد به ژرف انديشى و تفقه در دين ، و تلاش در جهت فزودن چه امير مومنان ((ع)) به فرزندش فرمود : ((تفقه فى الدين فان الفقها ورثة الانبيا وان طالب العلم يستغفر لهم من فى السموات و من فى الارض حتى الطير فى الهوا والحوت فى البحر و ان الملائكه لتضع اجنحتها لطالب العلم رضابه. )).
(در دين ژرف بينديش و فقيه شو! چون فقها جانشين پيامبرانند. براى طالب علم ، هر آنچه در آسمان و زمين است استغفار مى كنند ؛ حتى مرغ‌ها در هوا و ماهى‌ها در دريا ! فرشتگان باخرسندى بالهاى خود را براى دانشجو پهن مى كنند. ) .
مبادا كه دانش خويش را كتمان كنى ، و برروى نيازداران نگشايى ، كه خداى تعالى مى فرمايد :
((ان الذين يكتمون ما انزلنا من البينات و المهدى من بعد ما بيناه للناس فى الكتاب اولئك يلعنهم الله و يلعنهم الاعنون)).
(آنانكه پيام هاى وحى ما را كه براى انسانها تعيين كرده ايم ، و در كتاب بروشنى بازگو نموده ايم مى پوشانند؛ بر اين گروه نفرين خدا و نفرين نفرين شدگان باد).
و رسول خدا فرمود : ((اذا ظهرت البدع فى امتى فليظهر العالم علمه فمن لم يفعل فعليه لعنة الله تعالى. )).
(هنگامى كه بدعت (نوآوريهاى بر خاسته از رسوبات ملى ، قومى ، توارثى ، فرهنگى به دور از دين) پيدا شد ، بر دانشمندان است كه دانش خود را آشكار سازند ، آنان كه چنين نكنند ، نفرين خدا بر آنها باد ! )
ونيز فرمود :
((لا تمنحوا الجهال الحكمة فتظلموها ، ولا تمنعوها اهلها فتظلموهم)).
(حكمت را به نااهلان ندهيد كه اگر داديد بر حكمت ستم كرديد و از اهلش دريغ مداريد ، كه به اهل حكمت ستم روا داشته ايد).
((والحمد لله على حسن التوفيق و هداية الطريق)).

برچسب ها: علامه حلی ، وصایا ,
[ بازدید : 1065 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما :
]

[ پنجشنبه 17 فروردين 1396 ] [ 0:04 ] [ ★★★ مجید شجاعی ★★★ ]

[ ]

♥♥♥ باز خواهم آمد و گفت !!! ♥♥♥


*** سلام علیکم ***

با اهدای تحیات وافره محضر همه اعزه بازدیدکننده این پایگاه ، و تبریک سال نو ، باستحضار میرساند : با توجه به استقبال پرشور از مطالب اخیر و دستورالعمل های عرفانی در آینده نزدیک باز از اینگونه مطالب با شمایان درمیان گذاشته شده و به راز خواهیم نشست !

منتظر باشید . " فانتظر فإنا معکم من المنتظرین " .

◆ پایدار و پاینده و پیروز باشید ، انشاالله .


[ بازدید : 990 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما :
]

[ سه شنبه 15 فروردين 1396 ] [ 0:00 ] [ ★★★ مجید شجاعی ★★★ ]

[ ]

وصیت نامه و دستورالعمل های عرفانی بسیار جذاب شهید اول ( ره ) - بخش دوم و انجامین


••• بسم الله الرحمن الرحيم •••

بر تو باد به تقواى الهى ، در پنهان و ميان جمع. خوبى را براى همه آفريدگان بخواه ، گر چه به تو بدى روا داشته باشند.
در برابر آزار ديگران ، بردبارى ورز ، اگر به تو اهانت شد ، يا ناسزا شنيدى ، در پاسخ ، سخنى ناروا مگو. هنگام شعله ور شدن خشم از كلام ناپسند بپرهیز ، از جايت بلند شو ، در مكان ديگر بنشين و خود را به كارى ديگر مشغول كن تا خشمت فرو نشيند.
مدام در فكر بهسازى آخرت و سعادت دنيا باش.
در همه حال ، به خدا توكل كن و در همه مهمات به او اطمينان. بر تو باد به پاسدارى و شگرگذارى كسى كه به تو خوبى مى كند و تو را نعمت مى دهد.
از قهقه و خنده بپرهيز ، زيرا غفلت آرد و دل را بميراند.
به هر كارى مشغولى ، نماز اول وقت را ترك مكن. اگر ، معاذالله ، نمازت قضا شد ، در اولين فرصت جبران كن.
در هر حال و مكان ، دانش آموز باش ، پرگو مباش ، بيشتر به شنيدن علاقه مند باش تا گفتن. با استادت مشاجره مكن و گفته هاى او را بر مگردان ، آن چه را فرا گرفتى در شب مرور كن.
با قرآن مأنوس باش. وردى از قرآن را براى خودت برگزين. اگر مى توانى قرآن را حفظ كن و اگر ممكن نيست ، هر چند آيه اى كه در توانت هست از بركن.
مبادا به گفته سخنن چينان گوش فرا دارى ؛ زيرا بدبختى بى شمارى بدنبال دارد و تأثير شومى بر نفس مى گذارد.
در زيارت مشاهد مشرفه ، يا خواندن زيارت آنها ، از راه دور غفلت مكن.
يه هنگام تعليم و نشر دانش ، از پرگويى بپرهيز ، غير علمى و بدون مستند سخن مگو. تنها ناقل سخن ديگران مباش ، خودت نسبت به مطالب و مسائل صاحب نظر شو...
در هر روز ، بيست و پنج مرتبه (( الهم اغفر للمؤمنين و المؤمنات و المسلمين و المسلمات )) را بخوان.
در اين دعا ، ثواب و مزدى بسيار است. پس از نماز عصر ، هفتاد و هفت مرتبه ذكر ((استغفار)) را بخوان.
نيز سوره قدر و توحيد را بسيار قرائت كن.

■ در تحت توجهات ربوبی و حضرت عشق همگی موفق باشید .
■ مجید شجاعی - بهار سال 1396 - ولایت زنجان .

برچسب ها: دستورالعمل ، عرفان ، شهید اول ,
[ بازدید : 993 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما :
]

[ دوشنبه 14 فروردين 1396 ] [ 0:01 ] [ ★★★ مجید شجاعی ★★★ ]

[ ]

وصیت نامه و دستورالعمل های عرفانی بسیار جذاب شهید اول ( ره ) - بخش نخست


••• بسم الله الرحمن الرحيم •••

وصيتى كه پيش روى شماست ، از بنده ضعيف و ناتوان ، نويسنده اين حروف ، محمد فرزند مكى است. خداى او را همچون نصوح ، توبه پذيرد ؛ و از مخاطب آن ، برادران و دوستان الهى مى باشند ، آنان كه براى خدا و در راه خدا با او دوست شده اند.
نخست نفس خود را مخاطب قرار مى دهد ، سپس آنان را.
اين ((وصيت نامه)) در بردارنده مطالب و معارف بلندى است.
۱. تقواى الهى را فرا ديد خود قرار دهد و بر همه حركات و سكنات خويش حاكم سازد. مدام در مراقبه بوده و از خدا خوف و خشيت كند. در خلوت و پنهانى از او شرم كرده ، به آنچه خوشايند او نيست آلوده نگردد.
۲. در همه احوال خدا را فراياد دارد و در بيشتر اوقات با زبان ذكر او گويد.
۳. بر خدا توكل كرده ، كارها را به او واگذارد و در گرفتاريها و سختيها به او پناه برد.
۴. موازين و احكام دين را فراديد خويش نهاده ، مواظب باشد سر موئى از آن خارج نشود ؛ زيرا خروج از فرامين شريعت ، گمراهى و ضلالت را در پى آرد.
۵. نوافل و مستحبات را بر اساس تلاش و توان ، فراغت و سلامتى ، زياد كند ؛ بويژه نمازهاى مستحب را ؛ چون نماز ، بهترين عمل است. كارى پس از شناخت خدا و تحصيل معارف الهيه ، همانند نماز انسان را به خدا نزديك نمى كند. در ميان نمازهاى مستحبى ، در انجام نماز شب مراقبت ويژه كند.
۶. زبان را از گناهانى همچون : پرت و پلاگوئى ، غيبت ، سخن چينى ، بيهوده گوئى نگاه دارد. از شنيدن لغو و هر آنچه بهره دينى يا دنيايى ندارد بپرهيزد و اعضاء جوارح را از آنچه ناخوشايند پروردگار است بدور دارد.
۷. زهد را روح زندگى اش كند ، به آنچه به او مى رسد بسنده كند ، روزى از حلال خورد ، تا مى تواند بى نيازى از مردم را پيشه خود سازد ؛ زيرا خواهش از مردم خوارى و ذلت اين دنيا را در پى دارد.
۸. ياد مرگ را نصيب العين خويش كند ؛ براى رسيدن آن در همه حال آماده باشد. براى اين كه ياد مرگ ، ((فراديد)) او گردد ، روزى بيست مرتبه ياد مرگ كند.
۹. هر صبح و شام گذشته خود را محاسبه كند.
، اگر رفتار نيك داشته است بر او بيفزايد ؛ چنانچه بدى از او سرزده است ، از او بازگردد و جبران كند.
۱۰. با قلب و زبان ، دائم در استغفار بوده ، طلب بخشش كند. شكل آن ( استغفار ) چنين است :
((اللهم اغفرلى فانى استغفرك و اتوب)).
در وصيت لقمان به فرزندش آمده است : بسيار بگويد : ( (اللهم اغفرلى) ) ؛ زيرا خداوند در شبانه روز اوقاتى قرار داده است كه در آن وقت ها ، حاجات بندگان را رد نمى كند.
۱۱. امر بمعروف و نهى از منكر را با شرايطى كه در شرع مطهر آمده است به اندازه توان و نيرو ، انجام دهد.
۱۲. برادران دينى را يار و كمك باشد ، به اندازه افتادگى و نياز آنان حاجتشان را برآورد. اولاد على ((ع)) و فاطمه ((س)) را خدمت و احترامى ويژه كند.
۱۳. قوانين و دستورات الهى را بزرگ شمارد. علماء دين را گرامى دارد. صاحبان تقوا ، از مؤ منين را ، احترام كند.
۱۴. بداده خدا راضى باشد. چيزى را كه نمى داند خير او در آن است يا نه ، طلب نكند در همه احوال.
۱۵. بهنگام پيكار و رودررويى با مشكلات مقاومت ورزد ؛ زيرا صبر رأس همه امور است.
۱۶. براى تعجيل فرج و ظهور امام زمان ((عج)) دائم دعا كند ؛ زيرا اين عمل در شريعت اسلام ، از اهميت والايى برخوردار است.
۱۷. اشتغال دائم به درس و بحث و ممارست با علوم را ، در اين راه تدريس ، آموزش ، مطالعه ، قرائت و فراگيرى دانش پيشه خود سازد. در اين راه از سرزنش هيچكس بيم به دل راه ندهد.
۱۹. در همه كارها اخلاص داشته باشد و كارها را فقط براى خوشنودى خداانجام دهد ؛ زيرا فقط كارهاى خالص و بى پيرايه را خدا مى پذيرد. ريا در عبادت - پناه مى بريم از آن بخدا- شرك شمرده مى شود.
۲۰. پيوند و ارتباط با خويشاوندان ، اگر بگونه اى فراخ نتواند به ديدار آنان برود ، با عرض سلامى آنان را خوشنود سازد.
۲۱. به زيارت برادران دينى رود. با آنان در امور دين و آخرت گفتگو داشته باشد.
۲۲. زياد به دنبال مباحات و رخصت‌ها نرود. در زندگى خود ، گشادگراى نباشد. در تكاليف دينى بر خود سخت نگيرد ؛ بلكه روش و مشى ميانه و استوارى را در پيش گيرد.
۲۳. با مردم درخور فهم آنان سخن گويد و از مطالبى كه هضم آنها برايشان مشكل است بپرهيزد.
خلق و خوى خوب داشتن ، خشم را فرو خوردن ، با مردم فروتنى نمودن ، از خدا سامان خلق را خواستن و كارهاى آنان را سامان دادن را پيشه خود سازد.
۲۴. بدون بهره دينى يا دنيايى لحظه اى از عمر خود را سپرى نكند. در همه اين كارها معيار تقوا و مراقبت پيوسته و دائم است.
سلام بر همه آنان كه اين دستور را پى گيرند. سپاس ويژه خداوند است.
درود پياپى خدا بر پيامبر اسلام و آل بزرگوار وى باد.

■ مجید شجاعی - بهار 1396 - ولایت زنجان .

برچسب ها: دستورالعمل ، شهید اول ، عرفان ، وصیت نامه ,
[ بازدید : 2721 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما :
]

[ يکشنبه 13 فروردين 1396 ] [ 0:00 ] [ ★★★ مجید شجاعی ★★★ ]

[ ]

دستور العمل های اسرار آمیز و بسیار مهم عرفانی آیت الله شاه آبادی ( ره )


◆◆◆ بسم الله الرحمن الرحيم ◆◆◆

بدان كه تو هستى و نمى ميرى. بدنست كه مى ميرد ، تو هستى و زنده. حساب كار خودت را بكن كه چه تهيه ديده اى براى زندگى آخرت. ببين براى اين دو روزه ، كه مى دانى ثباتى در آن نيست ، چه كوششها و تقلاها مى كنى. براى آن جا كه به حكم فطرت هستى و زندگى ابدى است ، چه كوشش كرده و چه تهيه ديده اى ؟ در آن جا زندگى انفرادى است ، احتياجات را خودت منفردا بايد رفع كنى ؛ باب استقراض و استعداد مسدود است. اين جا آمده اى كه تهيه براى آن جا ببينى.
معصوم مى فرمايد : ( ( ما كانت الدنيا مرتين ) ).
بايد به اراده كارت درست شود به صرف اراده اداره شود ، زندگى آخرت.
آن جا ، نتيجه تحصيلات عقلى و نفسى و حسى است ؛ يعنى ، بايد عقلت منور باشد به معارف حقه و عقايد صحيحه و صالحه. مقياس مقاصد مهمه عالم برزخ و ماوراء اين عالم ، همانا شخص شخيص وجود مقدس پيغمبر اكرم (ص) و ائمه هدى (ع) هستند.
عقايد وقتى صحيح و اخلاق در صورتى نيكو و اعمال هنگامى درست است كه مطابق عقايد و اخلاق و اعمال محمد (ص) باشد ؛ ميزان صحتش اين است. تشكيل عالم برزخ بر اين منوال است كه آنچه اين جا عمل كرده اى ، آن جا يابى ، چنانچه قرآن مجيد مى فرمايد : ( ( و كل انسان الزمناه طائره فى عنقه و نخرج له يوم القيمة كتابا يلقيه منشورا ) ).
اين مرحله به حكم ( ( ملك دوران ) ) است كه سلطان حس است و آنچه از حس سرزده محكوم به حكم اوست ، ليكن صورت برزخى آن. در اين جا نظر به نامحرم كرده ، فاصله ميان باصره و صورت حسى در اين جانور است و در آن جا نار است.
در اين جا ميل به وصال و نزديكى بود ، در آن جا به طورى كريه المنظر است كه مى گويى :
( ( يا ليت بينى و بينك بعد المشرقين ) ).
در اين جا مرغ بريان كرده حرام خوردى و تمام حواست از آن ملتذذ بود و در آن جا مرغ بريان كرده آتشين است و تمام حواست معذب. لذا كشف خاتم انبياء براى نجات بشر كه مى فرمايد :
( ( الذين يا كلون اموال اليتامى ظلما انما يكون فى بطونهم نارا ) ).
مثال است ولى صورت كليه دارد. در اين جا رنج و تعب است. براى پرستش حق : در هواى سرد وضو گرفتن است و در هواى گرم روزه گرفتن و صرف نظر از مال ، و در برزخ صورت خشنودى حق را ملاحظه كردن و متنعم به نعم الهى بودن است.
خلاصه ، تامين حيات آخرت به علم و ادب است ، چه عملى و چه قلبى و چه حسى. فلاح و رستگارى تابع ايمان و عمل است : ( ( يا ايها الذين آمنوا ) ) يعنى در مرتبه پرستش نبينيد الا معبود را. حريت آن جا ، نتيجه بندگى در اين جاست. كه نه خود را بيند و نه عبادت خود را.
لذا مى فرمايد : ( ( عبدتك ) ) عبادت مى كنم ترا. اين يكى از مراتب نازله ولايت و جلوه معبود و تجليبات ربوبى و كبرياى حق است و حرارت فطرت عشق است كه موجب پرستش و فناء در معبود و عدم ادراك عبادت مى شود.
يكى از سلاطين عالم برزخ ( ( ملك فتان ) ) است. كثيرالفتن و كثيرالامتحان كه ممتحن اعمال قلبى است و سنگينى و سبكى انسان را مى رساند. مى بيند اين كه در دنيا بوده ، آيا داراى ملكه صبر بوده است يا نه ؟ آيا داراى ملكه حياء و عفت و ملكه عدالت بوده يا خير ؟ اگر داراست سنگين و خيلى عظيم الشاءن است. و اگر واجد نباشد سبك و بى وزن است.
يكى ديگر از سلاطين عالم برزخ ، كه عظيم ترين سلاطين است ، ( ( سلطان عقل ) ) است كه بشير و مبشر است ، به اعتبار مواجه شدنش با مؤمن كه داراى عقايد حقه صحيحه و واجد معارف الهيه است. نكير و منكر است ، به اعتبار مواجه شدنش با منافق و كافر كه داراى عقايد باطله فاسده است.
خلاصه ، از جمله مقامات عالم برزخ ، كه باطن ايمن عالم است ، ملك مبشر و بشير است كه سلطان عقل است. پس سلاطين عالم برزخ تشكيل شده از سلطان حسن ، سلطان نفس ، سلطان عقل ، اينها مأمور محصلات حس ، نفس و عقل اند.
خداوند عالم ، انسان را مدرك حقايق گردانيده كه مبدء عالم را بفهمد و مرجعش را بداند كه كيست ؟ و موجد اين موجودات كيست ؟ عقل را به انسان عطا فرموده كه كشف اين حقايق كند و به عالم السماء و صفات ، بر احديت و مقام غيب الغيوى مطلع شود. اينها معقولات انسان است ؛ لذا در عالم برزخ يك سلطنت عظمى براى امتحان عقول است كه در مدرسه دنيا بيست سال ، چهل سال ، هفتاد سال يا بيشتر مانده ، چه تحصيل كرده ؟ و در اين مدت چه بوده ؟ و چه شده ؟ و چقدر معارف آموخته است.
دنيا مدرسه است و انبياء و علماء مدرسين و كتب سماوى كتب تدريسى كه بالاترين آنها قرآن كريم است. مى پرسند با اين كيفيات چه كردى ؟ نسبت به مؤمنين ( ( بشير ) ) و نسبت به منافقين ( ( ترساننده ) ) و نذير است. عالمى است وحشت انگيز وحشت آور؛ لذا دارد : وقتى عليا مخدره ، فاطمه بنت اسد را در قبر مى گذارند ، ( از شدت وحشت است يا خجالت مى كشد ) در پاسخ مقام ولايت لكنتى در لسان مباركشان پيش مى آيد ؛ (نه اين كه نعوذ بالله معتقد نبوده ، معاذ الله) لذا حضرت رسول (ص) تلقين مى فرمايد :
( ( هذا القائم على شيفر قبرك ، لا جعفر و لا عقيل ) ).
يعنى على است واجد ولايت مطلقه.
تلقين به معناى تعليم نيست زيرا جاى ياد گرفتن نيست ؛ بلكه يادآورى و تذكر است : مى فرمايد : ( ابنك، ابنك ) پسر تو ، پسر تو.
برزخ ، عالم ماندن نيست ؛ بلكه عالمى است براى تصفيه اعمال و اخلاق و عقايد تا رجوع به عالم قيامت كند و توحيد ذاتى و صفاتى و افعالى را تكميل كرده ، تحصيل لباس تقوا نموده و از مسارعت به سوى حق ، واجد مقامى شود كه ديگران حسرت برند ؛ زيرا ستايش و پرستش عابد و زنش به معارف اوست.
پس معلوم شد كه مايحتاج مادر عالم برزخ ، افعال و اعمال صالحه و حسنه و عقايد صحيح است و در آن جا درست و نادرست آنها نمايش داده مى شود ، لكن مسأله عبوديت و ثناء و قرب حق معارفى كه در عبادت است ، وجه ملكوتيش در عالم قيامت كبرى ظاهر خواهد شد.
يكى از علماء ، مجلسى ، رحمة الله عليه ، را در عالم رويا مشاهده نمود : در مراتب عاليه و دستگاه مرتب و منظمى. از وى پرسيد بر شما چه گذشت ؟
مجلسى ، عليه الرحمه ، مى فرمايد : سوال كردند چه هديه و تحفه اى براى ما آورده ای ؟
عرض كردم : بحارالانوار ، جوابى براى آن داده نشد.
آنان گفتند : پيش ما چيزى دارى و آن سيبى است كه به آن بچه يهودى دادى براى رضاى ما.
آن كس كه خواب ديده بود ، گمان كرد كه (( بحار )) را رد كردند لكن اشتباه نموده بود ؛ زيرا ( ( بحارالانوار ) ) مسكوت عنه واقع شد ؛ يعنى ، ( (بحارالانوار) ) چون علم است محل ظهورش در برزخ نيست و همان سيب ، صورت ملكى اش كه التذاذ طفل بوده ، در برزخ ظهور كرده است بنابراين به حكم تن است هر چيزى اگر نظر التفات به عالم انبياء كنى كه غرض و مقصود اين يكصد و بيست و چهار هزار پيغمبر چه بوده خواهى يافت كه همه داعى الى الله بوده اند تا مردمانرا عابد و عارف به حق كنند و جز اين ، مقصد ديگر نداشتند. به قسمى كه احدى از اين مطلب خارج نبوده ، لكن معلوم است دماغهاى آنان فرق مى كند در بسط معارف : يكى مأمور شخصى است نسبت خودش و يكى ديگر مأمور به بسط معارف است در خانواده اش و ديگرى عالى تر و مأمور به محله اش مى باشد در اين مقصد و يكى به مملكتى تا مى رسد به آن كه دماغش منورتر و فكرش بازتر و مى تواند عالمى را اداره كند. روحش به حدى نورانى و بسيط است كه مى تواند عالم را منور كند و همه اهل عالم مأمور به اطاعت او شوند ، حتى مثل امير مؤمنان كه مى فرمايد : ( (انا عبد من عبيد محمد (ص) ) ) تا مى رسد به معلم كل و استاد انبياء و المرسلين ، وجود مقدس ختمى مرتبت (ص) ، لكن نحوه اداره اين بزرگ مرد كه مدير كل است در دار عسكرى (ع). همه اينان در اين عالم ، بسط معارف و حقايق فرمودند. اين وظيفه ، بعد از امام حسن عسكرى (ع) با فرزند اوست. حقايق و اسرار ، به وسيله او در زمان او آشكار مى شود ، چنانكه اميرالمؤمنين (ع) به كميل فرمود :
( (ما من علم الا و انا افتحه و ما من سر الا و القائم يختمه ) ).
هر مدعى كه ادعاى اين مقام كند ، حاصلش براى او رسوائى خواهد بود ، چنانكه ادعا كردند و رسوا شدند و جهالت خود را آشكار كردند.
" والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته ، رحمة واسعة و بركة متواترة "

■ از حضرت دوست توفیق تمامی عزیزان بازدید کننده ی سایت " باژبود " را تمنا داریم.
*** مجید شجاعی - بهار سنه ی 1396 هجری شمسی - ولایت زنجان ***

برچسب ها: عرفان ، دستورالعمل ، آیت الله شاه آبادی ,
[ بازدید : 3064 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما :
]

[ شنبه 12 فروردين 1396 ] [ 0:01 ] [ ★★★ مجید شجاعی ★★★ ]

[ ]

دستور العمل های عرفانی آقا سید احمد کربلایی ( ره ) قسمت دوم و پایانی


••• بسم الله الرحمن الرحیم •••

طالب حضرت حق جل و علا را شایسته آنست که چون عزم برخوابیدن نماید ، محاسبه اعمال و افعال و حرکات و سکنات صادره از خود را از بیدار شدن شب سابق ، تا آن زمان تمام و کمال نموده ، و از معاصى و اعمال ناشایسته واقعه از خود پشیمان شده ، و توبه حقیقى نموده ، و عزم بر آنکه ان شاء الله در ما بعد بنماید ، و متذکر شود که ( ( النوم اخ الموت ) ) ، ( خواب برادر مرگ است ) و ( ( الله یتوفى الانفس حین موتها و التى لم تمت فى منامها ) ) ، (خداوند جانها را به هنگام مرگ مى گیرد، جان زندگان را نیز بهنگام خواب مى گیرد ... ).
تجدید عهد به ایمان و شهادتین و عقاید حقه نموده با طهارت رو به قبله ( ( کما یجعل المیت فى قبره ) ) (بدان سانى که میت را در قبر مى نهند. ) به نام خدا استراحت نموده و به مقتضاى آیه شریفه در مقام تسلیم روح خود به حضرت دوست جل و علا بر آمده ، بگوید :
این جان عاریت که به حافظ سپرده دوست // روزى رخش ببینم و تسلیم وى کنم.
مشغول به توجه به حضرت حق جل و علا و تسلیم خود به او شده تا او را خواب بر باید و ملتفت آن باشد ، که چون خواب رود به شراشر وجودش ، از روح و بدن ، در قبه قدرت حضرت حق جل و علا خواهد بود به حدى که حتى از خود غافل و بى شعور مى شود و اگر اعاده روح به بدن نفرماید ، موت حقیقى خواهد بود. چنانکه در آیه شریفه مى فرماید :
( (... فیمسک التى قضى علیها الموت و یرسل الاخرى الى اجل مسمى) ).
آنرا که اجل او فرارسیده است نگه مى دارد ، و روح آن را که باید زنده بماند ، تا وقت معین به دنیا مى فرستد).
چه بسیار کسانى که خوابیدند و بیدار نشده تا روز قیامت سربرنداشتند. پس امید برگشتن به دنیا ، دوباره نداشته باشد مگر به تفضل جدیدى از حضرت حق جل و علا به برگردانیدن روح او را به بدن به لسان حال و قال : ( ( رب ارجعون لعلى اعمل صالحا فیما ترکت ) ) ، ( پروردگارا ! باز گردانم شاید در این فرصت باقى مانده کار شایسته اى کنم ). بگوید.
لهذا ، چون از خواب برخیزد ، اولا : متذکر نعمت اعاده روح که بمنزله حیات تازه ایست از از حضرت حق جل و علا شده حمد و شکر الهى بر این نعمت چنانکه فرموده سجده شکرى بر این نعمت، چنانکه حضرت پیغمبر صلى الله علیه و آله و سلم فرمود ، ادا نموده ، ملتفت آن شود که چندین هزارها ، این خواهش را از او در خواست نموده و بغیر از ( ( کلا انها کلمة هوقائلها... ) ) ( نه چنین است این فقط حرف است ) جوابى نشنیده اند ، کمال مرحمت از حضرت حق جل و علا درباره او شده که خواهش او را اجابت فرموده ، و او را دوباره به دنیا ارجاع فرموده ، این حیات تازه را غنیمت شمرده و کمال همت بر آن گماره که ان شاء الله تعالى تجارت رابحه نموده که براى دفعه دیگر که به این سفر رود، او را مدد حیات ابدى بوده باشد.
پوشیده نباد بر طالب حضرت حق جل و علا که علاوه بر اینکه سایر اشیاء و موجوادت ، غیر از حضرت حق جل و علا در معرض فنا وزوال است و لهذا شایسته مطلوبیت ندارد ، ممکن بما هو ممکن را هیچ موجودى نافع و مفید نیست جز حضرت حق جل و علا ؛ چه هر آنچه فرض کنى غیر او ، چون ممکن است ، محتاج است من جمیع الجهات به حضرت او جل و علا و در قبضه قدرت اوست جل و علا و لهذا هیچ موجودى غیر از او نه در زمین و نه در آسمان و نه در دنیا و نه در آخرت ، شایسته مطلوبیت براى شخص عاقل و دانا ندارد جز حضرت او جل و علا و اگر فرض شود که شخص عاقل ، چیزى غیر از او طلب نماید ، پس بالضرورة و الیقین مطلوب بالذات نخواهد بود ، بلکه مطلوب بالغیر خواهد بود مانند مطلوبیت دین و ایمان و آخرت و محبت و معرفت او جل و علا و دوست او چون پیغمبر صلى الله علیه و آله و سلم و ائمه هدى علیهم السلام و رضا و تسلیم و سایر اخلاق محموده و ملکات پسندیده ، که محبوبیت و مطلوبیت و مفید بودن آنها به اعتبار اضافه به حضرت اوست جل و علا نه بالذات و فى نفسه.
لهذا ، شایسته براى عاقل چنان است که صرف نظر و همت طلب از جمیع اشیاء غیر از او نموده و به مقتضاى ( (قل الله ثم ذرهم) ) ، همت طلب را ، منحصر در او نموده و او را بذاته و بنفسه قرار داده، بگوید :
ما از تو نداریم بغیر از تو تمنا // حلوا به کسى ده که محبت نچشیده.
دوست ما را و همه نعمت فردوس شما را !
پس غنیمتى را در این حیات تازه جز از طلب جل و علا منظور نداشته باشد و در تمام آنات و لحظات و حرکات و سکنات نظر به او جل و علا داشته و او را حاضر و ناظر در جمیع اوقات بداند ، تا وقت خوابیدن در شب آینده و هکذا و از این بیان معلوم شد که قبیح ترین قبائح براى چنین کسى ، صرف همت نمودن است به ( (مشتهیات) ) و ( (مستلذات) ) و امور معاش خود مانند بطن و فرج و غیر ذالک. و لذا شایسته است با المره غفلت از امور مزبوره و به هیچ وجه التفات به امورات مذکوره ننماید و اگر من باب ضعف نفس ، قهرا التفات به امورات مزبوره بشود ، چون نه از او نه از غیر او جز از حضرت حق جل و علا کارى برنمى آید ، پس امورات خود را تسلیم و تفویض به حضرت او جل و علا بنماید.
به جد و جهد چوکارى نمى رود از پیش // به کردگار رها کرده به مصالح خویش.
بربنده بندگیست و روزى و سایر مصالح او بر عهده آقاى اوست و اقبح قبایح دست برداشتن از توکل ، پس لازم و واجب بر طالب حق کمال اهتمام است در اطاعت و بندگى و رفتن به حضور و دربار او جل و علا به کمال شوق و تضرع و تذلل و ابتهال و چون توجه به حضرت او به قلب است. و حضور و ظهور و جلوه گاه او جل و علا قلب است ، بلکه در تمام موجودات مظهرى و مجلائى اتم واکمل از قلب مومن براى او جل و علا نیست که :
( ( لا یسعنى ارضى و لاسمائى بل یسعنى قلب عبدى المومن ) ).
(زمین و آسمان قدرت پذیرش مرا ندارند ، ولى قلب بنده با ایمان گنجایش پذیرش مرا دارد).
آسمان بار امانت نتوانست کشید // قرعه فال به نام من دیوانه زدند .
( ( انا عرضنا الامانة على السموات و الارض و الجبال فابین ان یحملنها و حملها الانسان... ) ).
( ما امانت (ولایت) را بر آسمانها و زمین عرضه کردیم توان پذیرش نداشتند ، انسان این امانت را پذیرفت ).
کمال اهتمام طالب بعد از توجه به حضرت حق جل و علا که تعبیر از آن به ذکر میشود ، معرفت قلب و نفس است که تعبیر مى شود ، به تفکر در نفس که :
( ( من عرف نفسه فقد عرف ربه ) ) ، ( هر که خود را شناخت رب خود را شناخته است ).
( ( و فى انفسکم افلا تبصرون و آیاتنا فى الافاق وفى النفسهم حتى یتبین لهم انه الحق ) ) ، ( ما نشانه هاى خود را در هر سوئى از جهان و در جان هاى ایشان مى نمائیم تا حق بر آنها روشن گردد ).
لهذا ، طالب حق را به غیر از دل و دلبر ، کارى نیست. بلى من باب المقدمه بر او لازم است تطهیر و تنظیف قلب از ( (ارجاس) ) و ( (انجاس) )، که مقصود اخلاق رذیله بوده باشد، بلکه از ما سوى حق جل و علا که تعبیر از آن مى شود به تخلیه و آرایش قلب و صیقل دادن آنست به اطاعات و عبارات و صفات حسنه و اخلاق کریمه تا قابلیت ظهور و حضرت حق جل و علا را بیاید که تعبیر از آن مى شود ((تجلیه) ) و ( (تحلیه) ) ؛ ( ( انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا ) ) ،
(( اراده خدا بر این قرار گرفت که پلیدى را از شما اهل بیت بدور دارد و شما را پاک گرداند (تا الگوى انسانها باشید) )).
فدایت ! اگر عمل کنى ، همین قدر بس است ، و اگر عاملى نباشد ، درد و غصه در دل باشد ، بهتر از آنست که ( (عبث) ) اظهار کند ، و کسى گوش به درد دل او نکند. امید چنانست که در خلولت با حبیب ، این روسیاه در گاه اله را فراموش نکرده و اظهار شوق مندى این روسیاه را به دربار منیع او جل و علا بنماید.

■ التماس دعا و اندیشه از همه ی شما عزیزان داریم ، مجید شجاعی ، ربیع سنه ی 1396 هجری شمسی ، زنجان .



برچسب ها: عرفان، دستورالعمل ، سید احمد کربلایی ,
[ بازدید : 3556 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما :
]

[ جمعه 11 فروردين 1396 ] [ 0:04 ] [ ★★★ مجید شجاعی ★★★ ]

[ ]

ساخت وبلاگ تالار مشاور گروپ لیزر فوتونا بلیط هواپیما تهران بندرعباس اسپیس تجهیزات عقد و عروسی تعمیر کاتالیزور تعمیرات تخصصی آیفون درمان قطعی خروپف اسپیس فریم اجاره اسپیس گلچین کلاه کاسکت تجهیزات نمازخانه مجله مثبت زندگی سبد پلاستیکی خرید وسایل شهربازی تولید کننده دیگ بخار تجهیزات آشپزخانه صنعتی پارچه برزنت مجله زندگی بهتر تعمیر ماشین شارژی نوار خطر خرید نایلون حبابدار نایلون حبابدار خرید استند فلزی خرید نظم دهنده لباس خرید بک لینک خرید آنتی ویروس
بستن تبلیغات [X]